Plansız Kara Bakımı

08 Nis Plansız Kara Bakımı

Çiftlik Koyu’nda yaşadığımız tatsız hadiseden sonra teknemiz planda olmayan bir şekilde karaya alınıp bordadaki bakım onarım işlemleri başlamıştı. Bu esnada biz de, tekne hazır Marmaris kara bakımı dönemindeyken aklımızda olan bazı işleri hallettik.

Dümen Palası Üst Yatağı Paslanma Problemi

Daha önce takip ettiğimiz yabancı bir yelken forumunda bizimki ile aynı marka ve model tekneye sahip bir kaptanın yapmış olduğu bir uyarıdan bahsetmiştim. Bizim teknemizin de dahil olduğu yıllarda üretilen bazı modellerdeki dümen palası üst yatağı ile ilgili bir uyarıydı bu. Tam olarak açıklamak gerekirse; dümen arızası durumunda yeke bağlantısının yapılması için sökülmesi gereken kapağın yıllar içerisinde az miktar da olsa su geçişine müsaade ettiğini söylüyordu. Ve bu durum altında bulunan dümen palası üst yatağının paslanmasına hatta çürümesine sebep oluyordu. Kendi teknemizde yaptığımız kontrolde parçanın gerçekten paslanmış olduğunu görmüştük.

Paslanmış eski dümen palası üst yatağı & yeni – kromdan yapılan dümen palası üst yatağı

Bu parça bizim için potansiyel bir problem kaynağıydı. Ve problemi fark ettiğimiz andan itibaren bunu değiştirmek aklımızdaydı. Fırsat bu fırsat deyip parçayı değiştirdik. Dümen palası karada zorluk çekilmeden söküldü. Paslı yatak gerçekten de çok kötü durumdaydı. Ama çürümüş olmasına rağmen bütünlüğünü koruduğu için yeni yatağın üretilmesi için referans olarak kullanıldı. Yeni yatak kromdan üretildi ve sorunsuz bir şekilde yerine monte edildi. Bu işlem sonrası dümenlerin çalışması da bir hayli yumuşayarak iyileşti.

Şaft Seal’i ve Cenova Tamburunu da Yeniledik

Bundan başka aklımızda yine uzun bir zamandır bulunan şaft seal’i konusu vardı. Teknemiz ikinci el olduğundan ve bu sebeple şaft seal’inin bir önceki yenilenme tarihini bilmediğimizden bu konu aklımızda hep soru işaretiydi. Gecen kış bakımı sonrası da kısa bir süre biraz su yapmıştı. Karaya alınmayı fırsat bildik ve onu da yeniledik. Bu işlem sırasında braket içerisinde yer alan keçenin de değişmesi gerektiğini görerek onu da yeniledik.

Cenova tamburunun yenilenmesi ise iş listemizin tepesinde yer alan, seyir güvenliğimiz ile alakalı olarak aklımızdan çıkmayan bir başka onarım kalemiydi. Yıllarca güneşin ve tuzlu suyun yıprattığı tamburda çatlaklar oluşmaya başlamıştı. Tüm sistemi yenilemek çok maliyetli ve temin süresi gerektiren bir işlem olduğu için, eski parçanın aynısını teflondan ürettirerek yeniledik.

Kara bakımından çok sıkıldığımız belli oluyor mu? İşi eğlenceye vurmaya başlamışız artık sıkıntıdan ; )

Eski Teknelerde Yaratıcı Çözümler

Güverte üzerinde görev yapan yönlendirici makaralarımızdan eskiyen ve içinde çalışan halata zarar verme riski bulunan bir tanesini yine bu karaya alınma vesilesi ile yenisi ile değiştirdik. Teknemizin 16 yaşında olması sebebi ile makara benzeri bazı parçaların birebir aynılarının temini mümkün olmayabiliyor. Bu gibi durumlarda tekne sahibinin veya ustaların yaratıcı çözümleri devreye girerek sorunların aşılmasını sağlıyor. Aynı bu şekilde geçen sene bozulan ırgat kumandamızın yenisini bulamadığımız için, Marmaris çarşısındaki malzemecilerde bize başka bir marka kumanda satmaya çalışmışlardı. Irgatımızı, bu yeni kumandayla çalışması için bir de modifiye etmemiz gerekecekti. Bunun yerine elektronik tamircisinde kumandayı onartarak sorunumuzu çözmüştük.

Çiftlik’te yaşadığımız bu tatsız deneyim vesilesi ile bile olsa aklımızda olan bu önemli onarım ve yenilemeleri yapabildiğimiz için mutluyuz; yeni sezonda daha güvenli bir şekilde seyir yapacağız.

Marmaris Kara Bakımı Biter, Ver Elini Mavi Dünya’m…

Planlarda olmayan ve yaklaşık 10 gün süren kara bakımımız sonunda bitiyor ve biz mavi dünyamıza yelken açmak için artık özgürüz. Teknenin lifte alınıp suya indirilmesi ve bizim marinadan çıkmamız gün batımını buluyor, bu sebeple Marmaris açıklarında demirleyip bir gece alargada kalıyoruz. Günlerdir karadan denize bakan bizler, artık denizden karaya bakarken Marmaris’in rengarenk ışıklarını yıldızlı gökyüzünün altında ve evimiz hissettiğimiz teknemizde izlemenin huzurunu yaşıyoruz.

Yeniden maviliklerde olmanın verdiği mutluluğun tarifi yok…

Ertesi sabah demir alıp özlediğimiz maviliklerle buluşuyoruz. Rüzgar kararsız. Motoru kapatıp yelken seyrine başlıyoruz, rüzgar bitiyor. Biraz Rodos Kanalına doğru açılalım bari diyoruz, bu sefer de rüzgar hiç kolayımıza değil. Hedeften iyice uzaklaşıyoruz… Biraz öyle biraz böyle derken Söğüt açıklarında rüzgar ritmini tutturuyor ve biz çok keyifli bir yelken seyri ile Dirsek Koyu önlerine varıyoruz. Amacımız Dirsek’te demirlemek aslında ama denizi, yelkeni, rüzgarın verdiği o özgürlük hissini o kadar özlemişiz ki Datça Yarımadası’na doğru yelken yapmaya devam ediyoruz. Gün batımına yakın Dirsek Koyu’na geri dönüp demir atıyoruz ve alargada kalıyoruz. Dirsek’te toplam 3 tekneyiz sadece. Kasım ayının ortaları olmasına rağmen hava da deniz de sıcacık. Keyifli birkaç günün ardından hava tahminlerinde fırtınanın geleceğini görüp Orhaniye’ye iskelemize dönüyoruz.

Dönüşler hep biraz hüzünlü, öyle değil mi?

Güzel Bir Sezonun Ardından

2017 sezonu bizim için yeni yerler keşfettiğimiz, birçok ilki gerçekleştirdiğimiz, öğretici, çok güzel bir sezon oldu. Teknede tam 8 ay geçirdik. İyisiyle kötüsüyle, kolay ve zor zamanlarıyla birçok anı biriktirdik. Teknenin birçok eksiğini tamamladık, aklımızdaki çoğu sorunu çözüme kavuşturduk. İskelemizden uzakta Fethiye ve Göcek körfezlerinde özgürlüğün tadını çıkardık uzun uzun.

Doğayla baş başa olmanın verdiği huzuru depoladık tüm benliğimizde. Hiçbir günbatımını kaçırmadık, her seferinde sanki ilk defa izliyormuş gibi büyülenerek veda ettik güne. Yol olmayan, karadan ulaşılmayan koyları keşfettik. Mavinin tüm tonlarını gördük. Bir kaplumbağanın hayatını kurtardık. Kedimiz Mia, onu çok zorladığımız zamanlar hariç bizimle birlikte teknede olmaktan mutluydu. Bir kere denize düşmesinin dışında çok ciddi bir sıkıntı yaşamadı. Ama bu sayede de Mia’nın yüzebildiğini öğrendik.

Günlerden bir gün Mia yine teknede nöbette : )

Tabi bu kadar keyifli gitmedi her zaman her şey. Fırtınalar atlattık, soluğanlarla boğuştuk, ufak kazalar geçirdik teknede ve planladığımız gibi gitmedi bazen hayat. Zorlandığımız, bocaladığımız, sıkıldığımız, yanımızda olmayanlara özlem duyduğumuz zamanlar da oldu. Ama yine de çok keyifliydi her anı, akıp gitti hızlıca.

Şimdi yüzen evimden uzakta bu satırları yazarken ona kavuşmak için günleri sayıyorum. Bizi önümüzdeki zamanlarda ne maceraların beklediğini, neler yaşayıp deneyimleyeceğimizi ise merak ve sabırsızlıkla bekliyorum.

Yazılış Tarihi :15.01.2018
Yelken Dünyası Dergisi, Şubat 2018 sayısında yayınlanmıştır.

• Sonraki yazı; Mia ile İki Sene

Yeni yazılardan ve güncel gelişmelerden haberdar olmak için bizi Facebook Sayfamızdan takip edebilirsiniz.

facebook.com/sailingmia